علائم و روش های درمان شب کوری

تصور کنید در حال رانندگی در یک جاده تاریک هستید. ناگهان، نور ماشین شما خاموش می‌شود و شما در تاریکی مطلق فرو می‌روید. وحشت تمام وجودتان را فرا می‌گیرد، زیرا قادر به دیدن هیچ چیز نیستید. این فقط یک مثال ساده از تجربه‌ای است که افراد مبتلا به “شب کوری” با آن دست و پنجه نرم می‌کنند.

شب کوری چیست؟

شب کوری، که به نام “نیکتالوپیا” نیز شناخته می‌شود، یک بیماری چشمی است که باعث می‌شود فرد در نور کم یا تاریکی به طور کامل یا جزئی بینایی خود را از دست بدهد.

افراد مبتلا به شب کوری علاوه بر اینکه دید ضعیفی در شب خواهند داشت همچنین با رفتن از محیطی روشن به محیطی کم نور زمان بیشتری نیاز دارند تا عمل تطابق دید را انجام دهند و کنتراست دید (حساسیت سایه روشن) ممکن است به میزان بسیار زیادی کاهش یابد.

با توجه به بررسی های انجام شده این بیماری اغلب در آقایان بروز می کند و ممکن است وجود یک بیماری چشمی در آن ها به اسم رتینیت پیگمنتوزا (این بیماری از زمان تولد با کودک همراه است و به مرور زمان بینایی او را کاهش می دهد) باشد.

علائم شب کوری چیست؟

علائم شب کوری می تواند از فردی به فرد دیگر متفاوت باشد، اما به طور کلی شامل موارد زیر می باشد:

• مشکل در دیدن در نور کم یا تاریکی: این علامت شاخصه اصلی شب کوری است. افراد مبتلا به این بیماری ممکن است در هنگام رانندگی در شب، راه رفتن در خیابان های تاریک یا تماشای تلویزیون در نور کم دچار مشکل شوند.
• نیاز به زمان بیشتر برای تطبیق با تاریکی: هنگامی که از یک محیط روشن به یک محیط تاریک می‌روید، چشمان شما به طور طبیعی به زمان نیاز دارند تا با شرایط نوری جدید سازگار شوند. افراد مبتلا به شب کوری ممکن است برای تطبیق با تاریکی به زمان بیشتری نسبت به افراد سالم نیاز داشته باشند.
• کاهش دید محیطی: دید محیطی به توانایی شما در دیدن اشیاء در اطراف خود، بدون نگاه مستقیم به آنها اشاره دارد. افراد مبتلا به شب کوری ممکن است در تاریکی یا نور کم دید محیطی خود را از دست بدهند.
• سفید شدن یا مات شدن دید در شب: ممکن است در تاریکی اشیاء را به صورت مات یا سفید ببینید.
• دوبینی: ممکن است در شب تصاویر را دوگانه ببینید.
• خشکی چشم: ممکن است چشمان شما در شب یا در نور کم دچار خشکی و سوزش شود.

علت ابتلا به شب کوری

علل متعددی می تواند منجر به شب کوری یا ناتوانی در دیدن در نور کم یا تاریکی شود. برخی از علل شایع عبارتند از:

1. کمبود ویتامین A:

ویتامین A برای تولید رنگدانه ای به نام “رودوپسین” در سلول های شبکیه چشم ضروری است. رودوپسین برای تبدیل نور به سیگنال های الکتریکی که به مغز فرستاده می شوند، لازم است. کمبود ویتامین A می تواند منجر به کمبود رودوپسین و در نتیجه شب کوری شود.

2. بیماری های شبکیه:

بیماری های مختلفی مانند رتینیت پیگمانتوزا، آب مروارید و گلوکوم می توانند به شبکیه چشم آسیب برسانند و باعث شب کوری شوند.

• رتینیت پیگمانتوزا: یک بیماری ارثی است که به تدریج سلول های شبکیه را تخریب می کند.
• آب مروارید: باعث کدر شدن عدسی چشم می شود و مانع از ورود نور کافی به شبکیه می شود.
• گلوکوم: به عصب بینایی که اطلاعات را از چشم به مغز منتقل می کند، آسیب می زند.

3. نزدیک بینی:

افراد نزدیک بین ممکن است در تاریکی یا نور کم به طور جزئی دچار مشکل در بینایی شوند.

4. مصرف برخی داروها:

برخی داروها مانند داروهای گلوکوم می توانند به عنوان عارضه جانبی باعث شب کوری شوند.

5. پیری:

با افزایش سن، شبکیه چشم به طور طبیعی نازک تر می شود و ممکن است به نور کم حساس تر شود.

با آگاهی از علائم، علل و روش های درمان شب کوری می توانید در صورت مشاهده هر گونه مشکل در بینایی خود به موقع به پزشک مراجعه کرده و از بروز عوارض جدی پیشگیری کنید.

درمان شب کوری

متخصصان با توجه به بررسی هایی که انجام داده اند به این نتیجه رسیده‌اند که شب کوری از بیماری هایی می باشد که به طور قطعی درمان ندارد اما برخی روش ها وجود دارند که تاثیر زیادی بر کاهش شدت این بیماری دارند.در جدول زیر به برخی از این موارد اشاره کرده ایم.

نتیجه گیری

شب کوری یا نیکتالوپیا، یک بیماری چشمی است که باعث می‌شود فرد در نور کم یا تاریکی به طور کامل یا جزئی بینایی خود را از دست بدهد. این بیماری می تواند علل مختلفی داشته باشد، از جمله کمبود ویتامین A، بیماری های شبکیه، نزدیک بینی، مصرف برخی داروها و پیری.

در حال حاضر، درمان قطعی برای شب کوری وجود ندارد، اما روش های مختلفی برای بهبود علائم آن وجود دارد. این روش ها شامل استفاده از عینک و لنز طبی، رژیم غذایی مناسب، دارودرمانی، عمل لیزیک و ژن درمانی می باشد.